AKILLA BİR KONUŞMAM OLDU

Küçüklüğümden beri hatırladığım tek bir hayalim vardı Bir tek hayalle yıllardır tutundum ve asla elde edemedim. Ben sadece bir sofrada biriyle oturmak istedim. Biriyle yemek yerken sohbet etmek gülmek istedim.7 yaşında babam bizi terk edince annem; ben ve ablama bakmak için çok çalışmaya başladı işte o zamanlarda başladı benim yalnız yemelerim annem gece yarılarına kadar atölye de çalışırdı ablam yemek yemezdi , ben bir şeyler hazırlar yerdim, Sonra çalışmaya başladım İzmit , Kartal , Esenyurt yıllarca yalnız yedim her yemeği ve evlendim tam dedim ki evet bu sefer ben yalnız yemeyeceğim bu yemekleri yanımda biri olacak dedim. Olmadı... Az önce yine tek başıma yediğim bir pazar kahvaltısından kalktım sabah uyanmayı sevmeyen, yemek yemeyi sevmeyen biri eşim. Hayalim olana yaklaşmaya her başardığımı sandığım da hayat beni yere serer ve saçmalama der sen bunu hakketmiyorsun. Benim bir hayalim vardı uzun bir sofra da sevdiklerimle yemek yemek ve ben o sofraya hep tek başıma oturdum. Belki d...

Bugün çıktım çalışma odamdan; salona bir lambader aldım bu hafta , tavan ışık insanı değil mişim bunu öğrendim yakınlarda , kenardan dağılan loş , usultulu , dingin ışık beni cezbetti. Normalden daha kısık bir müzik açtım, kendimi zor duyuyor gibiyim.    Yeni yıl gelirken geçmişe dalıyorum , geçmişin esintileri ile hüzünleniyorum , yaşımı düşünüyorum ; 27 yaşındayım ama kendimi nedense halen bir kız çocuğu gibi hissediyorum. Geçenlerde biri beni çocuğuna tanıştırırken  Teyze  diye tanıttı:) Teyze ne yaa!! Düzelttim hemen abladır o diye :)    Bir kadın ne zaman büyür ?   Ben bu cevabı ararken çok sevdiğim bir yazarın yazısından alıntı yapmak istiyorum.   ''Bir kız çocuğunun büyümesi ne zaman biter acaba? İlk adet gördüğünde mi, 18 yaşını doldurduğunda mı, evlenince mi, saçına ilk ak düşünce mi? Bence hiçbiri değil. Bir kız çocuğu büyümez, kaç yaşına gelirse gelsin asla büyümüş gibi hissetmez kendini. Son nefesini içi arzularla, he...

Karmakarışık Bir duygudan diğerine Tutamıyorum bile herhangi birini Birini yakalasam sarılacağım ; onu anlatacağım sana Kafam karışık Bir gülüş peşimde sıcak sımsıcak , duysan dersin ki evime geldim. İşte öyle bir gülüş Tatlı bir kurabiye ama en yumuşağından , ağzında parçalananlar gibi; Bir gün Edebiyat hocam demişti; İnsan yaşamadığı duyguları yazamaz , bilmediğini anlatamaz diye; Ben seni yaşamadım, Ama bak anlatıyorum.                       Başak Ülgentürk         Bursa/Osmangazi         28.11.2024 / 22.15

Oturdum başına bilgisayarımın hafif yağmur alt tonlu klasik bir müzik açtım arkadan, bana korona zamanın da İstanbul Kartal' da tek başıma yaşarken haftalarca kimseyle görüşmediğim geceleri saat 2’de site içerisin de koşuya çıkan Başak'ı hatırlatıyor bu yağmur sesi. Hımm!! özlemişim gibi o kadını neyini özlüyorum acaba? Daha mı güçlüydü o kadın, daha mı cesur. Şimdi bakınca gerçekten cesur kararlar almışım o zamanlar; kendime bile itiraf edemeyeceğim büyük kararlar.    Acım; birazdan yemek yapmayı planlıyorum bugün havuç ile yoğurt aldım tarator yapacağım akşam yemeğine, sabahtan da simit kalmıştı onu kemirmeyi planlıyorum. Yemek işleri bana hep çok zor gelmiştir. Her saniyesi bana ızdırap. Bırakmam gerek bu satırları gidip yemek yemem lazım ama bırakamıyorum. Gidemiyorum. Yazmam, yazmam her şeyi akıtmam lazım zehir gibi çıksınlar istiyorum sonra, sonrasın da Korkuyorum...   Korku! evet ben Korkuyorum! Bu yüzden buradayım bu yüzden havuçtan bahsediyorum saçma sa...

İlk okuldayım bir öğretmenim var Adı Fatma sınıf öğretmenimiz ; dersler de kendimi verdiğim kadarıylayım ne çok başarılıyım ne çok vasatım orta hallice işte.Bir gün annemi çağırmış ''Başak'ın  kapasitesi belli bu kadar yani çok da bir şey beklemeyin'' gibisinden bir konuşma gerçekleşmiş araların da. O gün annemin bana üzgünlüğünü belli etmemeye çalışmasını 27 yaşına gelmiş Başak bile hatırlar kıyamam be annem ben sana! Benim fedakar annem kendisine kızmıştır eminim ki. Ben de üzülmüştüm tabi o zaman, otorite olarak kabul gördüğüm bir insanın beni vasıfsız olarak yaftalaması beni kırmıştı. - Bir de siz puanlayın dilerseniz; KARŞINIZDA VASIFSIZ BAŞAK ÜLGENTÜRK YETENEKLERİ İyi bir evlat olmaya çalışan Kaçık 1 Kedi sahibi sokakta her gördüğü hayvana yapışan bir Deli Küçük bir işletmesi olan Boş gezen En büyük hobisi kitap okumak olan bir Hayalperest 4/0 mı? Üzücü :) Kendimi puanlamayı bırakalı çok oldu. Hayatımın sonuna kadar onunla yaşayacak gibiyim ; birlikte ilk nefe...

Senin hiç bırakmak istemediğin ama bırakmak zorunda olduğun bir şey oldu mu? İçini her daim kemiren seni en kırılgan yapan uğruna dünyayı yakacağın zannettiğin ama sonrasın da korkup kendini dizginlediğin bir arzunun peşinden koştun mu sen hiç? Sen hiç bir bilinmezin peşinden gitmeyi , giderken bütün gemileri yakmayı bu sonbaharın çırılçıplaklığı gibi kendini tamamen birine açmayı denedin mi ? Ben denedim ve her denediğimde de pişman oldum. Hayat tam her şey yolunda gidiyor derken yeni bir bilmece ile bana kendimi tanıma yolculuğumda daha çok yolum olduğunu hatırlatıyor; benimle alay ediyor hayat. Önüme cazibelerini koyup ne yapıp yapmayacağımı, ne karar vereceğimi bir bilgenin anaç, bilmiş ve biraz da meraklı gülümsemesi ile izliyor. Ve bana her daim hatırlatıyor: Nasıl bir insanım ben? Ben kimim? Peşinde olduğum bu soruyu bulabilmem adına bu vazgeçişlerim , bu kabullenişlerim. Senin hiç bırakmak istemediğin ama bırakmak zorunda olduğun bir şey oldu mu? Benim oldu...  Başak Ülgent...

 Ben bu aralar etrafımda ki bütün acılara ağlıyorum. Hamile bir kedinin yorgun hali beni bir gün boyunca ağlatabiliyor. Etrafımda ki bütün acılara son verdirmek istiyorum her canlının acısının dinmesini diliyorum.  Belki benim acımda bu şekilde diner diye umutlanıyorum. Çok yoruldum. Umut etmek doğru bir şey mi? Hayal kurmak doğru mu? Bir şeyler başarmak için çabalamanın gerçekten de bir manası var mı?  Benim bir çok sıfatım var; bir kız çocuğu , bir kardeş ,eş , arkadaş , bir kedi annesi , bir mühendis     vb.  belki hepsiyim belki de hiçbiri değilim. Ben tam olarak kim olduğumu bilmezken bu sıfatları oynarken geçmiş ömrüm mü diyeceğim. Üstüme yapışan bütün sıfatlardan bağımsız olarak insan ne istediğinin , hayatının anlamını nasıl anlar?  Nerde mutlu olacağını nasıl bilir? Öğrenebilir mi? ya da , öğrenmesi zor mudur? Bütün çabam anlamlı ve coşkulu bir hayat yaşamak öncelikle kendimin daha sonrası etrafımdakilerin baskıları , onları ve kendimi onların...

Bugün 1 yıldır kanser tedavisi gören 80 küsur yaşındaki dedem ile oturduk konuştuk. Konuşmazdık pek ilk defa birbirimizi anladığımız sohbet edebildiğimiz yalnız olduğumuz bir zaman oldu. Vücudu hasta , yıllar onu yıpratmış görüyorum. Gözleri yorgun ...   Ben sordum o da anlattı. - Dede nereler de yaşadın?   Türkiye’nin bir çok şehrini gezmiş İstanbul, İzmir, Diyarbakır, Ankara, Elâzığ, Uşak ve daha niceleri en sonda , yıllardır yaşadığı yer olan Diyarbakır ve Elazığ’a gelmiş. İçi giderek anlattığı bir şehir var ama ; 60’lı yılların da bulunduğu İstanbul'un  Sirkeci semti , buraya ayrı bir değer veriyor belli. İstanbul dan bahsederken gözleri parladı. İstanbul sevgimin atalarımdan geldiğini anlamalıydım. J - Dede mutlu ve huzurlu yaşamak istiyorum bana akıl ver dedim. Arkadaşların olsun ama kimseye sırrını verme dedi. Sırlarım beni boğar diye düşünme yaşarsın bir şekilde. Aile hayatına herkes yorum yapacak sen heh! de geç bildiğini yap kimseleri çok ...