AKILLA BİR KONUŞMAM OLDU

İlyas-ı Habır isimli bir Mardinlinin Hikayesi; İlyas'ın Roma'da bir restoranda çalışan akrabaları varmış. Onları ziyarete gitmiş. Akrabaları her gün çalışmaya gidince O da sokağa çıkıyor Roma'da bilmediği yollarda dolaşıp duruyormuş. Bir gün yolu park gibi nefis bir yere düşmüş. Orada çiçekler, ağaçlar, göller arasında gezmeye başlayınca gözüne birtakım mezarlar çarpmış. Mezarlar birer mutluluk tablosu gibi mermer heykelerle binbir renkli çiçeklerle süslüymüş. Ama mermerlerin üzerinde ki yazıları görünce çok şaşırmış. Çünkü kiminin üstünde 21 gün, kiminin 34, kiminin 17 gün yaşadıkları yazmaktaymış. O dili bilmese de mezar taşlarının üstündeki sayıların bunu gösterdiğini anlamış. Mezarların boyları bebek mezarı olamayacak kadar uzunmuş. Bu işe pek hayret etmiş. Bir anlam verememiş. İtalyancası da olmadığı için parkın bekçisine de soramamış. Evde akrabalarına anlatmış izin gününde o parka gidip bu işin sırını çözmelerini rica etmiş. Bir izin gününde parka gitmişler, parkta b...

  Bir Hindu efsanesi ne göre; Bütün insanların birer tanrı oldukları zaman dilimi varmış.Ancak insanlar tanrısallıklarını o kadar çok kötüye kullanmaya başlamışlar ki. Yaratıcı Tanrı olan Brahma bu özelliği onlardan alıp bir daha hiç bulamayacakları bir yere saklamaya karar vermiş.İkincil tanrılar ona bunu toprağa gömesini önermişler. Ama Brahma insanların toprağı kazıp onu çıkarabileceğini söylemiş. Okyanusun dibine demişler; Olmaz derinlere dalıp yine bulabilirler diye karşılık vermiş. İkincil Tanrılar akıllarına başka bir fikir gelmediğini itiraf etmişler. İnsanoğlunun günün birinde el atmayacağı bir yer yokmuş. O zaman  Brahma da demiş ki; "Tanrısallığı insanın kendi içinin derinliklerine gizleyeceğiz, Çünkü bakmayı asla akıl edemeyecekleri tek yer orasıdır." Efsaneye göre o gün bugündür insan, aslında içinde olan bir şeyi bulabilmek için yeryüzünün bütün topraklarını ve okyanusun diplerini araştırıp durmaktaymış.                 ...

Bugün bir hatayı ikinci kez yaptım En büyük sırrımı kaleme söyledim. Ve o yine yaptı yapacağını Gitti saklı defterime yazdı Neden susmadı Onsuz günlerim çekilmezken bir de Saklı defterden bir sayfa daha eksiltti.                                                           AKILLA BİR KONUŞMA M

Bir ümitle yaşıyoruz, Kapının arkasında belki bizi bekleyen vardır. Ve ellerini açarak bir sürpriz yapacağını zannediyoruz. Eve geldiğimizde farklı bir şeylerin olmasını istiyoruz. Ama her zaman ki gibi bomboş odalar karşımıza çıkıyor bu monoton hayattan sıkılmış bizler kapıların ardından birilerini bekliyoruz. Bizi kurtarmalarını farklı bir hayat yaşatmalarını istiyor. Bizi mutlu edecekleri zamanı bekliyoruz. Belki böyle birileri vardır yahut yoktur. Ama varsa eğer  böyle biri; çıktığında ve doğru olduğunu düşündüğünüzde onu o kadar çok sevin ki herkes ona gıpta etsin. Ve içinizden tekrar edin DÜNYAYI GÜZELLİK KURTARACAK BİR İNSANI SEVMEKLE BAŞLAYACAK HER ŞEY.                                                      AKILLA...

Dün sabah yokluğunla sarsıldım. Acıya gem vurmaya çalışıp kalkmaya kalkıştığımı hatırlıyorum. Kalkamadım belki de hiç bir zaman kalkamayacaktım oradan. Gözlerimi hissetmeye herhangi bir uzvumu kullanmaya çalıştım. Nafile tek sen vardın sen olmadığında da bir cesetten farksız halim ,bir daha kalkamadı. Haykırmaya çalıştım yine çıkmadı sesim . Avaz avaz sustum yeniden hissetim gülüşünün verdiği hazzı.Bıraktım kendimi sana sanrılarımda tek görür oldum seni orada varsan eğer bırakayım orada yaşayalım.                                                                                    ...

    Suyun umursamaz homurtusu kulaklarımda. Bilincim mutlu olmak için çabalıyor ama nafile… Ruhumun ezildiğini  hissedebiliyorum . Nedeni belli değil ama acıyor. Sıkışmış gideceği yolu kaybetmiş boğulan bir böceğin son çırpınmalara kadar boş geliyor artık dünya .Hayır! Hayır! Ne olursun biri beni kurtarsın boğuluyorum… biri beni ışığın da varlığının olduğunu göstersin. Bana sevgiyi göstersin.  Kurtar beni…                                                                                                                                          AKIL...

SAKİN! Nefes alışverişi yavaşlatmak. Düşüncelerin beyninde akmasına izin vermeye çalışmak. Korkmamaya her şeyin yolunda olduğunu söylemek buna  kendini inanmaya zorlamak. Bunların hepsinden yoruldum. İyi biri olmaktan istenileni yerine getirmekten yoruldum. Kendim olamamaktan bağlı kalmaktan. Memnun edememekten ve memnun olmamaktan yoruldum. Bunlar olurken hayatta en güzel gelen sendin… Arsız karanlığa karşı gelen yüzümü güldüren sendin ne iyi etmişimde seni sevmişim.                                                                                        ...

         Acizim kalkmaya tatmaya bir çileğin tadını Bir çiçeğin kokusunu koklamaya korkmaya Hedeflerim vardı mükemmel bir insan olacağıma dair Herkesin bana gıpta edeceğini düşündüğüm hayaller Hepsi sadece bir yalandan ibaretmiş Takatim kalmadı yaşamaya Fenerim söndü Kadınların dövüldüğü ,ezildiği Dinlerin ve ırkların ayrımcılığı olan bir dünyada Sabredecek gücüm kalmadı. Hayallerim yok tek gerçeğim var O da bir gün öleceğimdir.                                              AKILLA KONUŞMAM.                               Başak Ülgentürk