BU BİR VEDA ...

-


Bu Yazı bir sevgiliye bir insana bir hayvana veya bir eşyaya yazılmamıştır.

Bu yazı İSTANBUL'a aittir.

Küçüklüğümden beri İstanbul'da yaşamak en büyük hayalimdi. Halen duyarım kulaklarımda sözlerimi hayatımın bir dönemini bu şehirde yalnız geçirmek istiyorum diye.

İstanbul'um biricik aşkım bana beni anlatan şehir.

Bir tarafı çok karanlık , bir tarafı inanılmaz huzurlu sabahlara kadar sokaklarında gezdiğim güzel şehrim. Kendimi ait hissettiğim , YUVAM'ı bulduğum yer , kendimi ilk defa keşfetmeye başladığım yer.
.
Gidiyorum... Kalbim gerçekten parçalanabilseydi bir parçasını bu şehre bırakırdım. 

Sevdiğim her şey bir gün elimden kayacak diye sevdiklerimi sınırlı tutardım. Seni sınırlarımı zorlarcasına sevdim.

Hatırlıyor musun? İlk Kadıköy'e gittiğim zamanı , ilk vapura bindiğim zamanı , ilk kumpirimi yediğim , Galata'ya çıktığım , Tarabya sahilde deli dolu koşturduğum zamanı , Üsküdar' da boğazın güzelliği karşısında mest olduğum zamanı , Taksim'e ilk gidişimi yanlışlıkla Tarlabaşı bulvarına saptığım ve gerisin geri korkup kaçtığım zamanı , ilk Balat ziyaretimi , Gülhane de çimenlere yatıp akşam olup üşüyene kadar gökyüzünü seyredişimi , Maltepe'de ilk uçurtma uçuruşumu...

Kesişen hayatlara , kalbe dokunan güzelliklere ,


Teşekkür ederim.



                                                                                                           Başak ÜLGENTÜRK

                                                                                                           Esenyurt / İSTANBUL

                                                                                                            29.03.2023 / 00.24

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BEN O SOFRAYA HEP TEK OTURDUM!

-
Resim
Küçüklüğümden beri hatırladığım tek bir hayalim vardı Bir tek hayalle yıllardır tutundum ve asla elde edemedim. Ben sadece bir sofrada biriyle oturmak istedim. Biriyle yemek yerken sohbet etmek gülmek istedim.7 yaşında babam bizi terk edince annem; ben ve ablama bakmak için çok çalışmaya başladı işte o zamanlarda başladı benim yalnız yemelerim annem gece yarılarına kadar atölye de çalışırdı ablam yemek yemezdi , ben bir şeyler hazırlar yerdim, Sonra çalışmaya başladım İzmit , Kartal , Esenyurt yıllarca yalnız yedim her yemeği ve evlendim tam dedim ki evet bu sefer ben yalnız yemeyeceğim bu yemekleri yanımda biri olacak dedim. Olmadı... Az önce yine tek başıma yediğim bir pazar kahvaltısından kalktım sabah uyanmayı sevmeyen, yemek yemeyi sevmeyen biri eşim. Hayalim olana yaklaşmaya her başardığımı sandığım da hayat beni yere serer ve saçmalama der sen bunu hakketmiyorsun. Benim bir hayalim vardı uzun bir sofra da sevdiklerimle yemek yemek ve ben o sofraya hep tek başıma oturdum. Belki d...
Devamı

Sen gideceksin ve Ben Kaybolacağım

-
Resim
Bir an olursa, sevmeye karar verdiğin Bil ki hep var olduğun kalbi seveceksin Bir gün gitmeye karar verirsen eğer Bil ki arkanda bir enkaz bırakacaksın Sen düştüğünde ben de düşeceğim Kalktığında en çok ben mutlu olacağım Hepsini ve daha fazlasını uzaktan izleyeceğim Rüzgarın esişini saçlarım da hisseder gibi Yazın ilk çileğinin ağzımda bıraktığı tat gibi Varlığının ruhuma dans ettirmesi gibi Bana bıraktığın her duyguya şükredeceğim. Sen gideceksin ve ben kaybolacağım.                     Başak Ülgentürk         Bursa/Osmangazi         15.03.2025 / 20:26
Devamı

BIRAKAMADIKLARIMIZ!!

-
Resim
Senin hiç bırakmak istemediğin ama bırakmak zorunda olduğun bir şey oldu mu? İçini her daim kemiren seni en kırılgan yapan uğruna dünyayı yakacağın zannettiğin ama sonrasın da korkup kendini dizginlediğin bir arzunun peşinden koştun mu sen hiç? Sen hiç bir bilinmezin peşinden gitmeyi , giderken bütün gemileri yakmayı bu sonbaharın çırılçıplaklığı gibi kendini tamamen birine açmayı denedin mi ? Ben denedim ve her denediğimde de pişman oldum. Hayat tam her şey yolunda gidiyor derken yeni bir bilmece ile bana kendimi tanıma yolculuğumda daha çok yolum olduğunu hatırlatıyor; benimle alay ediyor hayat. Önüme cazibelerini koyup ne yapıp yapmayacağımı, ne karar vereceğimi bir bilgenin anaç, bilmiş ve biraz da meraklı gülümsemesi ile izliyor. Ve bana her daim hatırlatıyor: Nasıl bir insanım ben? Ben kimim? Peşinde olduğum bu soruyu bulabilmem adına bu vazgeçişlerim , bu kabullenişlerim. Senin hiç bırakmak istemediğin ama bırakmak zorunda olduğun bir şey oldu mu? Benim oldu...  Başak Ülgent...
Devamı