AKILLA BİR KONUŞMAM OLDU

Kalbim kırık hayatımın bir çok zamanında zorluk yaşadığımı düşünürdüm. Ama hiç bu kadar disiplinimi kaybettiğim kendimi bulamadığım , ararken çok zorlandığım tanımadığım bir insana dönüşmemiştim. İsteğimin ne olduğu konusunda kafam net ; ama peşinden gitmek benim için neden bu kadar zor kafamı toplayamıyorum. Bu yolculuk bir hayal mi? sadece fanteziden mi ibaret yoksa?  Bocalıyorum bu zahmetli yol ya beni bir hiçe götürürse diye korkuyorum. Bir hiçliği kaldırabilir miyim emin değilim.  Daha sonrasında aklımı başıma topluyorum ve eğer her yeni şeyden bu kadar korkarsan nasıl ilerleyeceksin , nasıl gelişebilirsin dene diyor içimdeki ses lütfen dene al o hayatın boyunca gurur duyduğun disiplin kırbacını eline.  Lütfen! Lütfen! benim için dene elimden geleni yaptım de. Şimdi toparlanma vakti denedim diyebilmek için çabaladım diyebilmek için...                                       ...

Merhaba Başak; Hoş geldin seni çok özledim. Evlenmişsin hayırlı olsun. Taşınmışsın ; evini , işini , arkadaşlarını  bırakmışsın daha depresif birine dönüşmüşsün. Ne oldu ki sana? Evde kalmak işsizlik seni çok bunaltıyor görüyorum. Çevreden inanılmaz bir baskı yiyorsun. ''Evde mi oturacaksın , evlendin ohh rahat evinin hanımı olursun artık. Hemen çocuk yapma veya hemen çocuk yap, eşine böyle davranma böyle davran, İyi evde otur yemek yap , istemediğin bir işte zorla da çalış sakın bırakma , kimse işinden mutlu değil ne pahasına olsa da çalış'', söylemlerine her gün maruz kalıyorsun farkındayım . Neden bu kadar üstüne geliniyor Başak? Peki sen  bunu neden bu kadar önemsiyorsun? Gücümüzü ne ara bu kadar yitirdik. Sadece çalışan kadın mıydı senin gözünde değerli insan. İnsan duramaz mıydı? Sevmediği ortamda çalışmayı red edemez miydi? Kendisine saygı duyulan bir yerde olmak lüks mü oldu. Veya evde olmayı çocuklarına bakmayı seçemez miydi? Kulaklarını çok açıp , aklını arka ...

Bu Yazı bir sevgiliye bir insana bir hayvana veya bir eşyaya yazılmamıştır. Bu yazı İSTANBUL'a aittir. Küçüklüğümden beri İstanbul'da yaşamak en büyük hayalimdi. Halen duyarım kulaklarımda sözlerimi hayatımın bir dönemini bu şehirde yalnız geçirmek istiyorum diye. İstanbul'um biricik aşkım bana beni anlatan şehir. Bir tarafı çok karanlık , bir tarafı inanılmaz huzurlu sabahlara kadar sokaklarında gezdiğim güzel şehrim. Kendimi ait hissettiğim , YUVAM'ı bulduğum yer , kendimi ilk defa keşfetmeye başladığım yer. . Gidiyorum... Kalbim gerçekten parçalanabilseydi bir parçasını bu şehre bırakırdım.  Sevdiğim her şey bir gün elimden kayacak diye sevdiklerimi sınırlı tutardım. Seni sınırlarımı zorlarcasına sevdim. Hatırlıyor musun? İlk Kadıköy'e gittiğim zamanı , ilk vapura bindiğim zamanı , ilk kumpirimi yediğim , Galata'ya çıktığım , Tarabya sahilde deli dolu koşturduğum zamanı , Üsküdar' da boğazın güzelliği karşısında mest olduğum zamanı , Taksim'e ilk gidi...

 Evet Sayın Başak sahne sizin. Herkesi bırakıp seni dinleyebilmem için zamanlayıcı diğer sekmeden açtım 50  dakikan var tam olarak dertlerini anlatabilmen adına ; 2 aydır sana ayırabildiğim vakit tam olarak bu 50 dakika oturması kalkması derken bir saate yuvarlayabilirsin. Sanma ki bu iki aydır seninle konuşmaya tenezzül bile etmeyip , bütün zamanımı oldukça mühim işler ile uğraştığımı. Alakası bile yok. Anlatmam gerekirse illa: Başkalarını dinledim mesela ; onların hayatıma tabiri caizse tecavüz etmelerine izin verdim. Etkilendim kırıldım , nefret ettiğim işleri  duygusal baskılar , kavga ve gürültü ile yapmak zorunda  bırakıldım.- Ne kadar kurban rolünü üstlenmiş bir söz -  Zamanımın çoğunluğunu sosyal medyadan kimin ne yaptığını izledim mesela. Sonuç olarak sana ayırabildiğim vakit tam tamına  BİR SAAT  . Nasılsın? Mutlu musun? Günleri saymaya devam mı? Beklediğin hayat seni bekliyor değil mi? Bir şu haftayı atlatsam , şu ayı atlatabilsem ya , Bu yı...